Shula Tas (1987) groeide op in Amsterdam-Noord. Haar vader was de psychiater Louis Tas, die bekend werd doordat bekende cliënten als Ischa Meijer en Connie Palmen over hem schreven. Ze studeerde lichte muziek aan het Utrechts Conservatorium en is muzikant, programmamaker en presentator. Daarnaast schrijft ze. Begin dit jaar debuteerde ze met Waar gezongen wordt. In deze compacte roman verwerkt de hoofdpersoon, eveneens Shula geheten, de dood van haar ouders en gaat ze op zoek naar haar wortels.

“Mijn boek is auto-fictief, based on a true story. Ik heb verschillende dingen uit mijn leven gebruikt en daaruit een verhaal gecomponeerd. Als je je ouders verliest, moet je op zoek naar wie je eigenlijk bent. In mijn geval kwam ik al snel in de joodse traditie terecht. Mijn ouders overleden in anderhalf jaar tijd. Dat is nu tien jaar geleden. Ik was toen vijfentwintig.”

Geen fluff

Qua omvang zou je het debuut van Tas eerder een novelle noemen dan een roman. “De dunheid van Waar gezongen wordt zit hem niet in de inhoud, maar in de woordkeuze. Het zijn niet veel pagina’s, maar best veel inhoud. Ik heb er bewust voor gekozen om de stijl bondig te houden, met zo min mogelijk fluff.”

Het personage Shula wil gaan samenwonen met haar vriend. Om ruimte daarvoor te maken op hun Amsterdamse etage ploegt ze zich met tegenzin door tientallen dozen met de nalatenschap van haar ouders en oma, die zangeres was en tijdens de Tweede Wereldoorlog in een concentratiekamp zat. “Het idee voor Waar gezongen wordt ontstond toen ik bezig was een muziekvoorstelling te maken over rouw. Het zou gaan over hoe verschillende culturen omgaan met de rituelen van rouw, maar ik kwam erachter dat je geen universeel verhaal kunt vertellen als je niet persoonlijk vertelt. Dan raakt het mensen niet.”

Tas maakte van jongs af aan muziek en schreef ook altijd. “Dagboeken en stukjes, maar ik kom er pas een jaar echt mee naar buiten. Voor mij zijn schrijven en muziek maken allebei manieren om verhalen te vertellen. Als ik schrijf, laat ik me inspireren door muziek, door compositie, metrum en tempo. Muziek is geordend geluid, zoals ruis ongeordend geluid is. Ik denk dat de Shula in mijn boek veel last van ruis heeft; dat ze die dozen met spullen maar niet opruimt, is daar een voortvloeisel van. Zodra ze dat wél gaat doen, probeert ze de dingen in een zinvol verband te brengen.”

Herkenning

Waar gezongen wordt is een boek over verlies, schaamte en afscheid. “Iemand verliezen is ook een spiegel kwijtraken: je bent opeens op een bepaalde manier losgezongen van de muziek. Ik heb geprobeerd om in mijn boek troost te bieden. Het is me opgevallen dat mijn lezers zich op verschillende manieren herkennen in mijn verhaal: omdat ze zelf iemand hebben verloren, joods zijn of muzikant. Herkenning is een vorm van troost en dat vind ik heel bijzonder.”

Ze werkte zo’n tweeënhalf jaar aan haar debuut. “Dat was van start tot einde, met twee zwangerschappen tussendoor. Een driedubbele bevalling inderdaad: daarom heb ik dit boek opgedragen aan mijn twee zoontjes.”

Ondanks de zware thematiek blijft de lezer na de laatste bladzijde niet lamgeslagen achter. Dat was geen bewuste keuze van de auteur. “Ik was tijdens het schrijven niet zo met de lezer bezig. Ik denk dat ik vooral zelf behoefte had aan een happy end.”

Shula Tas – Waar gezongen wordt, Uitgeverij Podium €20,99

advertentie Regenboog Groep

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in