‘Het is onze missie om vrouwen in hun kracht te zetten’

Habiba Bouanan (1971) is de oprichter van Stichting Prachtvrouw. Onlangs werd ze genomineerd voor de Joke Smit Aanmoedigingsprijs, een prijs voor een persoon of organisatie die zich op inspirerende wijze inzet voor de positie van vrouwen. “Het zou mooi zijn als Prachtvrouw een erkend Leerwerkbedrijf wordt.”

1
1450
© Lidy van Veen

“Vrouwen hebben vaak grote dromen als ze beginnen met een training bij Prachtvrouw”, vertelt Habiba Bouanan. Ze zit aan een grote tafel met goudkleurige stoelen waar plek is voor tien. We bevinden ons in het hoofdkwartier in een antikraakruimte aan het Dapperplein. Zojuist zat hier nog een statushouder die haar verhaal deed bij Bouanan. Binnenkort begint ze als vrijwilliger bij Prachtvrouw, een eerste stap op de lange weg naar misschien wel haar droombaan. “De ene deelneemster wil bijvoorbeeld een kinderopvang beginnen, de andere wil een restaurant runnen.”

“Het is onze missie om vrouwen in hun kracht te zetten, om ze uit hun isolement te halen. Zelfredzaam worden in de Nederlandse maatschappij, daar gaat het om. Vrouwen herkennen zich in ons en voelen zich veilig hier, al onze groepen zitten vol. Het mooie van onze stichting is dat wij vrouwen begeleiden om vrijwilliger te worden, dat kan bij ons of elders. We betalen ze met Makkies (een lokale munteenheid in Amsterdam-Oost).”

“Vrouwen vinden vaak wel hun weg naar vrijwilligerswerk, maar stromen nog niet altijd door naar de arbeidsmarkt. Laat staan dat die grote dromen uitkomen, waarover ze in de trainingen praten. Dat is niet hun eigen schuld. Daarom heb ik een nota geschreven, samen met de voorzitter van Stichting Prachtvrouw, voormalig wethouder Antoinette Tanja. ‘Geen makkies maar salaris’, hebben we het genoemd. Die gaan we indienen bij de gemeente.”

Wie zijn de vrouwen die een training volgen bij Prachtvrouw?

“De vrouwen die bij ons terechtkomen, verkeren in een kwetsbare positie. Dat is iets anders dan kwetsbaar zijn”, benadrukt Bouanan. “Dan wek je de suggestie dat iemand niet kan veranderen, terwijl ik genoeg vrouwen zie die zich uit die kwetsbare positie weten te ontwikkelen naar iets beters.”

“Vaak gaat het om alleenstaande moeders, laaggeletterd. Ze hebben schulden, geen werk, weinig digitale vaardigheden, hun opleiding niet afgemaakt of een diploma dat alleen geldig is in het land van herkomst. Ook leven ze in een omgeving met traditionele rolopvattingen en hebben ze weinig zelfvertrouwen. Veel van hen zijn de zogenoemde importbruiden van Marokkaanse of Turkse afkomst, sommigen zijn gevlucht uit Syrië. ”

“Recent is er nog een groep bijgekomen: moeders in de bijstand met volwassen kinderen die te maken krijgen met de kostendelersnorm. Omdat de kinderen 18 jaar worden of werken, wordt de moeder gekort op haar uitkering. De kinderen betalen wel kostgeld, maar verloren tijdens de coronacrisis hun baan. Deze moeders zien we regelmatig in de rij staan voor de voedselpakketten die we sinds die tijd uitdelen. Sommigen zijn nu aan het denken gezet en willen een eerste stap zetten naar werk.”

Wat vind je ervan dat je genomineerd bent voor de Joke Smit Aanmoedigingsprijs?

“Voor de zichtbaarheid is het leuk. Ik ben een van de weinige lokale initiatiefnemers onder de genomineerden. De prijs wordt uitgereikt door het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Ik denk dat ze mij kennen, omdat ik eens contact met ze had over de EVA-aanpak. Dat is de lesmethode die ik gebruik, speciaal gericht op empowerment van laaggeletterde vrouwen.”

Waar haal je de inspiratie vandaan om deze vrouwen te begeleiden?

“Ik ben ervaringsdeskundige. Toen ik twee jonge kinderen had, stopte ik met werken. Daarvoor werkte ik als medisch secretaresse, daarvoor ben ik ook opgeleid. Iedereen in mijn omgeving stopte met werken zodra ze moeder werd. Waarom zou ik geld uitgeven aan de kinderopvang als ik zelf voor mijn kinderen kan zorgen? Dat was toen mijn logica. Zes, zeven jaar was ik huisvrouw. Op een gegeven moment begon het te knagen en werd ik actief als gastouder.”

“Wat dat betreft lijk ik op mijn vader. Hij was ook ondernemend. Zijn eerste beroep was kapper, maar dat bracht weinig op. Als jonge avonturier reisde hij door Europa om te werken. Hij stuurde geld naar huis, want mijn moeder woonde nog met ons in Marokko. Op mijn zesde zijn we in het kader van gezinshereniging naar Amsterdam gekomen. Mijn vader heeft jarenlang bij het Victoria Hotel gewerkt. Na zijn pensioen begon hij mensen te knippen in de moskee. Dat deed hij niet voor het geld, het was eerder een soort van armenzorg. Je bent niet alleen op de wereld voor je zelf, maar ook voor een ander. Dat was zijn motto.”

“Dat ondernemende en helpende zit ook in mij. Daarnaast wilde ik als vrouw mijn eigen geld verdienen, ook al verdiende mijn man genoeg. Ik begon met vrijwilligerswerk, nam computerlessen en deed een sollicitatietraining. Ik ging weer aan de slag als medisch secretaresse, bij Arkin, in de geestelijke gezondheidszorg. Daar mocht ik een opleiding volgen, Sociaal-maatschappelijke Dienstverlening. Ik hield me vervolgens bezig met preventieve geestelijke gezondheidszorg. Ik ga nog steeds weekendjes weg met collega’s uit die tijd, ik hoef mijn man niet om geld of toestemming te vragen.”

Jij had een opleiding en werkervaring om op terug te vallen. Hoe kunnen vrouwen in een kwetsbare positie zich ontwikkelen?

“Het begint soms letterlijk met in beweging komen. Zo hebben we de training Liever bewegen dan moe.” Aan een zuil hangt een rooster van bijeenkomsten met titels als Kiezen voor Werk, Durven en Doen, Vrouw Digitaal Vitaal en Nederlands voor Beginners en Gevorderden. “Ik vind het belangrijk dat vrouwen zich blijven ontwikkelen. Een doorlopende leerlijn noem ik dat.”

“We zien vaak dat een vrouw te lang in het vrijwilligerswerk blijft hangen. Ze werkt bijvoorbeeld vrijwillig als activiteitenbegeleidster in een verzorgingshuis. Na een jaar moet er een evaluatie komen, dat gebeurt niet. Misschien kan ze een opleiding volgen.”

“Ik zou het mooi vinden als Prachtvrouw een erkend Leerwerkbedrijf wordt, met een kinderdagopvang, waar vrouwen stage kunnen lopen in combinatie met een opleiding. Als de gemeente ons dan vaste huisvesting toewijst, zou ik heel gelukkig zijn.”

CV: Habiba Bouanan werkte van 2005-2015 als secretariaatmedewerker bij JellinekPunt Preventie en Arkin GGZ. Vanaf 2015 begon ze als (gezins)coach, voorlichter en sociaal ondernemer. In 2018 richtte ze Stichting Prachtvrouw op. stichtingprachtvrouw.nl

 

advertentie Regenboog Groep

1 REACTIE

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in