Hermine Landvreugd – Kalle & het dino-ei

Hermine Landvreugd neemt bange poeperd Kalle mee naar een vieze Belgische camping. 

0
1821
Hermine Landvreugd | © Sandra Hoogeboom
Tekst Jos Verdonk | Beeld Sandra Hoogeboom

Schrijver en parttime sportinstructeur Hermine Landvreugd (1967) verzon toen ze thuis op de bank zat het Schotelvarken, de wellicht denkbeeldige, lompe vriend van haar personage Kalle. “Nee, het is niet zo dat ik speciaal van varkens houd. Ik keek naar de schotelantenne en dacht: dat is een mooie landingsplek. Stel dat daar een varken van een andere planeet op landt?” Ze schiet in de lach. “Dan heb je misschien iets voor een kinderboek.”

Hermine Landvreugd schreef in de jaren negentig drie verhalenbundels voor volwassenen en in 2000 een kinderboek, Willem is een weerwolf (2000). Daarna bleef het een tijdje stil. Sinds 2010 verschijnen van de geboren Texelse aanstekelijke kinderboeken, waaronder een reeks over de ‘bange poeperd’ Kalle. Begin september zal de vijfde Kalle het licht zien, Kalle en het dino-ei. “Ik ben gek op dino’s en kinderboeken zijn behoorlijk fantasievol. Je kunt je afvragen of Kalle zijn avonturen met het Schotelvarken van de planeet Szrykkol niet gewoon verzint, want ze gebeuren altijd als zijn moeder er niet is of net slaapt.”

Landvreugd zat nog op de middelbare school toen een leraar de boeken van jonge Amerikaanse auteurs als Brett Easton Ellis en Jay McInerny aanprees. “Dat was voor mij een echte eye-opener. Ik weet nog dat ik in de klas zat te suffen na misschien drie dagen te zijn uit geweest. Daarvoor las ik schrijvers als Maarten ’t Hart: brave, saaie boeken. Toen de leraar Brett Easton Ellis behandelde, dacht ik: dit gaat over mij en de mensen die ik ken!”

Hermine Landvreugd ging studeren in Amsterdam, theaterwetenschappen. Na twee jaar stopte ze daarmee en ging naar de Schrijversvakschool om proza te leren schrijven. Haar debuut Het zilveren thee-ei (1993) was haar eindexamenwerkstuk voor die opleiding en baarde enige opzien omdat het als erotisch werd gezien. “Maar ik heb het helemaal niet erotisch of geil bedoeld. Ik wilde juist zo klinisch en zakelijk mogelijk schrijven, zonder gevoel.” Niet voor de eerste en laatste keer klinkt haar aanstekelijke schaterlach over het terras van De Plantage.

De reeks rond het jongetje Kalle is van een iets andere orde, maar prettig realistisch.

“De moeder van Kalle ligt liever op de bank te Netflixen in plaats van dat ze naar poweryoga gaat. In plaats van te koken belt ze thuisbezorgd.nl. Zijn zusje is een beetje een sloerie. Ik denk dat ze te jong is voor de dingen die ze uitvreet. In elke boek heeft ze verkering met iemand of met drie andere jongens.”

Landvreugd heeft zich niet laten verleiden tot het schrijven van politiek correcte kinderboeken. In deel vier, Kalle en het monster van Noord, is het Surinaamse jongetje het boefje en Kalle de braverik. Soumaya, zijn Marokkaanse buurmeisje, heeft een opa waarvan wordt beweerd dat hij bankovervaller is. “Voor de kinderen is hij een held omdat hij een dwarspisser is, maar ze geloven hem niet: hij gaat naar de voedselbank. ‘Waar zijn die miljoenen dan?’ vragen ze zich af. Sommige mensen vallen over alles. In het dino-ei komen wat Kongolese jongens voor die allemaal werkloos zijn en de hele dag voor de snackbar hangen. Je kunt zeggen dat is discriminerend, maar misschien worden ze wel door niemand aangenomen. Het moet niet uitmaken wie in een boek de boef is en of die zwart of wit is maakt al helemaal geen bal uit.”

Ondanks dat de boeken uit de Kalle-serie niet al te dik zijn en grote letters hebben gaat er veel tijd in zitten. “De tekst gaat steeds over en weer met redacteuren en die moeten ook maar tijd hebben. Misschien is dit wel het laatste avontuur van Kalle. Ik ben nu met iets anders bezig.”

Hermine Landvreugd heeft voor haar lezers en die van MUG nog een gouden schrijftip. “Voor schrijven en fantaseren heb je rust nodig. Je moet niet worden afgeleid. Je moet dus veel liggen niksen op de bank, lekker liggen lanterfanten. Dan komen er dingen omhoog borrelenen, ga je connecties leggen en komen de ideeën vanzelf.”

UIT: KALLE & HET DINO-EI

Aan de rand van de speeltuin staat een toiletgebouwtje, gemaakt van boomstammen. Kalle hoort er geluiden. Een deur die open en dicht gaat. Zouden er kinderen op de camping zijn? Misschien kan ik wel met ze spelen, denkt hij.

Als hij het gebouwtje binnenstapt, hoort hij woest geslobber en gehijg. Het komt uit het derde hokje. Iemand heeft dorst, zo te horen, en niet zo’n beetje ook.

De deur staat op een kiertje. Op zijn tenen loopt Kalle ernaartoe. Op zijn Nike Air Max kun je heel goed sluipen.

Hij duwt de deur voorzichtig verder open en gluurt om de hoek. Het zal toch niet waar zijn! Daar heb je Generaal!

Het varken staat met zijn hoefjes op de bril. Zijn kop steekt diep in de wc-pot. Hij slurpt of zijn leven ervan afhangt. Water spettert uit de pot. Op de vloerplanken liggen plassen.

‘Hé, hallo! Ben jij hier ook op vakantie?’ vraagt Kalle. Het Schotelvarken schrikt en keert zich om. Zijn hele snuit is nat. Water zit in zijn neusgaten en druipt van zijn onderkinnen. Hij heeft vier onderkinnen, telt Kalle.

Zodra het Schotelvarken Kalle ziet, kijkt hij blij.

‘Ja, ik ben het!’ roept hij. ‘Ik ben er ook! Gelukkig maar! Wil je mijn tent zien?’

Hermine Landvreugd – Kalle & het dino-ei

advertentie Regenboog Groep

De Harmonie  15,90

MUG-lezers kunnen Kalle & het dino-ei winnen door de puzzel in MUG Magazine op te lossen (zie pdf op deze website). Inzenden uiterlijk 31 augustus 2020.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in