Laagopgeleiden gaan zes jaar eerder dood dan hoogopgeleiden. Dat stond zaterdag (3 oktober) in de Volkskrant. En de ongelijkheid groeit door de coronacrisis, stond er ook nog bij. Maar dat zijn landelijke cijfers. Hoe is de situatie in Amsterdam?
Het artikel in de Volkskrant beschrijft de gezondheidsverschillen in Moerwijk, een van de armste buurten van Den Haag, dicht tegen het Westland aan. En het vergelijkt deze met de gezondheid van mensen in ‘rijkere’ buurten. Moerwijk is niet alleen een van de armste wijken van ons land, het is ook een van de ongezondste wijken van Nederland. ‘Waar elders in Den Haag mensen gezondheidsklachten krijgen vanaf hun 70ste, zijn ze hier met 55 al oud’, aldus een huisarts in de krant. Nederlanders met een lage opleiding leven ruim zes jaar korter leven dan hoogopgeleiden, zocht het CBS uit. Bovendien leven zij bijna vijftien jaar korter in goede gezondheid dan hun medeburgers met een hoge opleiding.
Tweedeling in de stad?
Ook in Amsterdam neemt de kloof in inkomen en welvaart steeds meer toe. Dat bleek dit voorjaar uit het rapport Amsterdamse Verkenning Kansenongelijkheid’, uitgebracht nog voor de corona-crisis. In de Verkenning staat een aantal harde cijfer. Die tonen aan dat er een flinke tweedeling is de stad, op tal van terreinen. Opmerkelijk was dat hoogopgeleiden in stadsdeel Zuid maar liefst acht jaar langer leven dan laagopgeleiden in stadsdeel Noord. En bovendien blijken hoogopgeleiden ook nog eens negentien jaar langer in goede gezondheid te leven dan laagopgeleiden. Maar ook in het onderwijs is er een forse tweedeling: zo haalt een kind van laagopgeleide ouders in 26 procent van de gevallen een HBO/WO-diploma tegen 55 procent van een even slim kind van hoogopgeleide ouders. Ook de werkloosheidscijfers verschillen tussen hoogopgeleid (vier procent) en laagopgeleid (12 procent), net als de verschillen bij vaste arbeidscontracten: van de hoogopgeleiden heeft 81 procent een vast contract tegen 60 procent van laagopgeleiden.
Wat kan de gemeente doen?
Om te beginnen: de gemeente doet al veel aan het bestrijden van de tweedeling, aldus het rapport. Met als bekend voorbeeld de jaarlijks meer dan 100 miljoen euro aan armoede-regelingen. Daarnan maken 100.000 Amsterdammers gebruik. Maar dat is feitelijk brandjes blussen en biedt geen structurele oplossing voor veel van de genoemde vraagstukken. Bij de behandeling van de Verkenning in de raadscommissie WIO stelden de wethouders Groot Wassink (GroenLinks) en Moorman (PvdA) dit voorjaar dan ook dat het bestrijden van de tweedeling een zaak is van lange adem. ‘Het is een giga-opgave en zal meerdere collegetermijnen in beslag nemen.’
