Geoffrey Jansen werkt bij perMens VIA, team Zuid, met jongeren. Die zijn vaak dak- of thuisloos. ‘Ze slapen dan weer hier, dan weer daar.’ Het dagboek van Geoffrey
Dinsdag 6 december
Deze week begint anders dan normaal. Onze vaste plek wordt verbouwd. Gelukkig kan ik terecht in de ouder- en kind-inloop verderop in de buurt. Ik begin met alle mails en appjes. Dat zijn er heel wat want ik was er een week niet. Ik begeleid 19 jongeren op dit moment. Die spreek ik bijna iedere week, soms meermalen.
Ik heb vandaag een afspraak met een thuisloze jongen over zijn Digid en om een Stadspas aan te vragen. Helaas komt hij niet. Dat gebeurt wel vaker. Onze jongeren hebben zoveel aan hun hoofd. 95 Procent van de jongeren die we begeleiden, is thuisloos. Ze slapen dan weer eens hier, dan weer eens daar. Ik bel en app de jongen, maar ik krijg geen contact. Morgen nog maar eens proberen.
Mijn tweede afspraak is met een meisje dat sinds kort thuisloos is. Ze heeft problemen met de verlengingskosten van Woningnet waardoor ze is uitgeschreven Gelukkig kunnen we dat herstellen. Ik wil graag weten hoe het met haar is, nu ze niet meer bij haar ouders slaapt. Maar ze komt niet. Ik app en bel, maar krijg geen contact. Ik ben er niet gerust op en stap op mijn scooter om haar te zoeken in Nieuw-West. Ze vertelde laatst dat ze daar een adres had. Helaas doet ook daar niemand open. Ik ga het morgen nog eens proberen.
We laten jongeren niet los. We zouden vandaag ook haar Digid regelen. Ook zo’n terugkerende kwestie. Als je geen inschrijfadres hebt, is het ingewikkeld om dat aan te vragen, en zonder Digid kun je niets regelen. Die bureaucratie kost ons veel tijd.
De rest van de middag bel, mail en app ik met instanties en jongeren.
Woensdag 7 december
Om 10:00 uur heb ik al mijn eerste afspraak. Dat komt niet vaak voor. De meeste jongeren spreken alleen in de middag af omdat ze een omgekeerd dag- en nachtritme hebben. De jongen is een van de weinige jongeren die niet thuisloos is. Hij woont sinds de dood van zijn ouders bij zijn zus. Hij zit zo onrustig op zijn stoel te schuiven, dat ik voorstel om te gaan wandelen. Anderhalf uur wandelen we door de buurt terwijl we praten over hoe het met hem gaat. Zelf vind ik het ook wel fijn. Je bent iets losser omdat je elkaar niet strak in de ogen hoeft te kijken.
Daarna vul ik samen met een andere jongen een aanvraag in voor begeleid wonen. Een formulier met enorm veel vragen. Anderhalf uur ben je er zo mee kwijt. We zijn tussendoor wel twee keer naar buiten geweest, even luchten. Anders hield hij het niet vol. Hij heeft niet zo’n lange spanningsboog. Het kost ook veel tijd omdat ik alles wat ik intik aan hem voorlees, want hij moet weten wat er over hem in het systeem wordt gezet. Dat vind ik belangrijk.
Mijn volgende afspraak komt niet opdagen. “Andere prioriteiten”, vertelt ze als ik haar bel. “Dan duren dingen ook langer, hè”, waarschuw ik haar. Ze weet het. De rest van de middag bel, app en mail ik. Gelukkig krijg ik ook een belletje van het meisje dat ik gister was gaan zoeken. Ze is okay. We maken een nieuwe afspraak.
Donderdag 8 december
Ik begin wat later, want we hebben lekkage thuis. Op kantoor moet ik de nodige administratie bijwerken. Dat hoort er ook bij.
Ik bel een jongen die pas een IQ-test heeft gedaan. Hij zou me terugbellen om te vertellen hoe het was gegaan. Na twee weken krijg ik hem eindelijk te pakken. Hij vond de test maar moeilijk, vertelt hij en hij heeft geen idee wanneer en hoe hij de uitslag krijgt. Daar heeft hij niet naar gevraagd dus daar bel ik achteraan. Een deel van onze jongeren heeft een lichte verstandelijke beperking. Voor hen is het regelen van hun leven een hele opgave.
In de middag heb ik een overleg met Team Zuid en de veldwerkers van Team Zuid. zij werken met de jongeren van 12 jaar tot en met 23 jaar. We overleggen met Veldwerk bij wie welke casus het beste past qua hulpverlening.
Vrijdag 9 december
Ik krijg het ene belletje na het andere. Een meisje dat zwanger is, belt me over haar urgentie. Ze woont nu met haar eerste kind op twee adressen. Ik bel er achteraan. Huisvesting is en blijft de belangrijkste vraag van alle jongeren die bij ons komen. We doen wat we kunnen.
Volgende week heeft een van mijn jongeren een afspraak bij een begeleidwonenproject. Ik bel om hem daar aan te herinneren. Dat doe ik volgende week weer. Anders vergeet hij het.
Ik doe dit werk al heel wat jaren, onze afdeling is intussen al drie keer van naam veranderd, maar het blijft geweldig werk. Je kan naar buiten, jongeren opzoeken. Het is nooit saai. Je ziet jongeren groeien in kleine dingen. Zoiets als zelf bellen naar de belastingdienst, dat vinden wij heel gewoon, maar als het een jongere lukt om dat op de juiste manier te doen, dat is mooi om te zien.
Dit was een rustige week. Volgende week ga ik weer meer op pad. Een van mijn jongeren belt dat ze nu een tijdelijke plek heeft in noord. Daar ga ik volgende week even kijken. Blij dat ik een scooter heb.”
perMens VIA biedt begeleiding aan jongeren tussen de 18 en 27 jaar die door een veelvoud aan problemen niet meer naar school of werk gaan, of dreigen uit te vallen. Hulpverleners kunnen je hiervoor aanmelden. Meer weten? www. permens.nl/diensten/via. Ben je tussen 18 en 27 jaar? Dan kun je ook via whatsapp direct
contact opnemen: 06-140 135 25
