Beeld Sandra Hoogeboom
In Amsterdam-Noord staat een muur. Je zou het ook een schutting of een hek kunnen noemen. Die muur van zo’n dertig meter lang staat langs de Buiksloterweg ter hoogte van de halte van stadsbus 38, waardoor het een veelbezochte en bekende plek is.
Charlotte Verhoef (33) is programmeur bij Tolhuistuin. “Wij zijn een cultuurhuis met een waanzinnig grote tuin en organiseren en programmeren van alles: voorstellingen, openbare gesprekken, exposities, verhalen over Noord en over de natuur in de buurt, activiteiten voor kinderen en workshops. We hebben een podcaststudio waar je podcasts kunt opnemen en bijwonen. Ik kom uit de wereld van het locatietheater en heb theaterwetenschappen en event management gestudeerd. Toen ik hier kwam werken, ben ik verliefd geworden op deze tuin.”
Die grote, groene liefde van Charlotte wordt door die dertig meter lange muur aan het gezicht onttrokken, op een klein kijkvenstertje na in die muur. Ontsierend is die muur echter geenszins. “Het idee is dat kunstenaars op deze muur de gelegenheid krijgen een tijdelijk beeld over een hoopvolle toekomst te geven. Vier keer per jaar is er een andere kunstenaar aan de beurt.”
‘Elke drie maanden krijgt een nieuwe kunstenaar een kans’
Tot eind juni 2021 is daar een bijzonder kunstwerk van de Chinees-Nederlandse activist en kunstenares Sioejeng Tsao te zien, getiteld Love conquers all. De in Amsterdam geboren Sioejeng Tsao staat ook bekend onder haar vrolijke pseudoniem Seeyousioe en in haar kleurrijke, cartoonachtige schilderingen vestigt ze de aandacht op actuele kwesties zoals gentrificatie, sociale ongelijkheid, inclusiviteit en het milieu. Ze maakte dit kunstwerk achter de computer en prints daarvan zijn vervolgens op de muur geplakt. Charlotte: “Als ik ’s ochtend opsta en het nieuws bekijk, kan ik daar heel depressed van worden en geen uitweg zien. Als ik dan langs deze muur fiets en weer even deze boodschap LOVE CONQUERS ALL zie maakt me dat hoopvol!”
Maar wat zien we zoal aan ons voorbijtrekken op dit Panorama Seeyousioe? Van rechts naar links een dame met een hoofddoek, een oudere meneer met een pet, een felroze gekleurd Amsterdammertje, een blij stel en een moeder met kind. “Dat stel kan een gay-koppel zijn, maar ze kunnen ook gewoon zijn wie ze willen zijn. En die geheven oranje en roze vuisten daar zijn strijdvuisten. Iedereen kan er zijn eigen verhaal van maken.”
De muur van Tolhuistuin heeft behalve esthetische waarde ook pedagogische en emancipatoire betekenis. “Elke dag komen hier scholieren langs die van de pont komen of ernaartoe fietsen. Wat ze op onze muur zien, is weer een aanleiding voor een gesprek op school. Een van de vorige afbeeldingen was naar aanleiding van de moord op George Floyd. Dat kunstwerk is bewaard gebleven en staat nu in het Amsterdam Museum. Ik hoor hier voorbijgangers wel eens roepen: ‘Hee, er staat alweer iets anders op!’ Daarom is het zo belangrijk dat het beeld regelmatig verandert!”
Charlotte wil nog niet verklappen welke kunstenaar eind juni de muur als schildersdoek mag gebruiken. “Wie daar over gaat? Die beslissing nemen we als team Tolhuistuin samen. En als we er een keer niet uitkomen, maakt een kunstenaar kans over drie maanden aan de beurt komen.”
Heb je een Fijn Ding in 020 en wil je daar over vertellen? Mail naar
service@mugweb.nl
