Tekst Trudy Admiraal | Beeld Sodis Vita
Eigenlijk was ze na de eerste informatieavond bij Olympia al om. Letitia: “We kregen uitleg over het GVB en er was een actrice die deed alsof ze passagier was. Als je op de bus rijdt, kom je de hele dag zoveel verschillende soorten mensen tegen. Mensen die niet willen betalen, hulpbehoevende ouderen, soms agressieve passagiers. Hoe ga je daarmee om?”
Twee maanden later behaalde ze haar groot-rijbewijs personenvervoer en voltooide ze de interne opleiding. En toen mocht ze de stad in. “Ik ben geboren en getogen Amsterdammer maar sinds ik buschauffeur ben, ken ik de stad pas goed. Ik weet overal de weg.”
Letitia is moeder van drie kinderen.
“Ik heb een fijn vangnet thuis zodat ik heel onregelmatige diensten kan rijden. Ik krijg mijn rooster vier dagen van tevoren via Olympia. Soms begin ik om vier uur in de ochtend, soms om vijf uur in de middag. Ik rijd op verschillende lijnen. Lekker afwisselend dus. Ik heb hiervoor acht jaar op kantoor gewerkt, ik deed de boekhouding voor een fiscalist. Als ik daar ’s ochtends binnenkwam, eindigde de wereld. Toen ik na de geboorte van mijn jongste dochter weer wilde werken wist ik een ding zeker: nooit meer op een saai kantoor.” Ze lacht: “Nu heb ik mijn eigen kantoortje, achter het stuur.”
En saai is het nooit. “Elke rit is anders. De nachtbus is een gezellige bus, de sfeer zit er altijd goed in. In de ochtendspits heb je weer heel andere passagiers dan mensen die naar Ajax gaan, en op lijnen die langs scholen gaan, zit het vol kinderen. Vorige week reed ik op zondagavond in Diemen, het was de laatste rit, mijn bus was leeg. Een oude mijnheer liep langs de weg en zwaaide naar me. Ik heb hem meegenomen en merkte al snel dat hij wat verward was. Hij moest naar huis maar had het over Suriname en Zuidoost en Diem. Net toen ik had besloten hem mee te nemen naar mijn eindhalte om het van daar op te lossen, zag ik dat we langs verpleeghuis De Diem reden. Ik heb hem letterlijk voor de deur afgezet, blij dat hij veilig thuis was.”
Eenderde van de buschauffeurs bij het GVB is vrouw. “Ik heb pas één keer meegemaakt dat een passagier aan me vroeg of het wel veilig was, een vrouw achter het stuur. Aan het eind van zijn rit kwam hij naar me toe en zei: u heeft goed gereden. De meeste mensen vinden het leuk, een vrouw op de bus. Ik vind het gezellig om een praatje te maken. De energie die je geeft, krijg je terug. Ik zie zoveel gezichten, die kan ik niet allemaal onthouden, maar mensen herkennen mij wel. Dan word ik enthousiast aangesproken in de supermarkt: ik zat gisteren bij u in de bus!”
Wil je ook buschauffeur worden bij GVB? Neem voor meer informatie contact op met Olympia, tel. 020-4892634.
met medewerking van Olympia
